Post
autor: ewabo » sob paź 19, 2013 11:28 pm
Temat opracowywania źródeł mnie również jest bardzo bliski, bo od wielu lat opracowuje archiwalia domowe w postaci mniej lub bardziej obszernych książek. Kiedy robiłam to po raz pierwszy („Zwykłe losy zwykłych ludzi” - dzieje rodziny opracowane na bazie archiwum domowego – dokumentacji wszelkiego rodzaju), przyjęłam zasadę, że wszystko piszę tak jak w oryginale – wydawało mi się, że to bardziej przemawia do czytelnika. Pewien problem pojawił się, kiedy teksty były bardzo długie i wtedy ciężko się je czytało. Po latach (ta pierwsza książka to był rok 2000) zapoznałam się trochę z zasadami i jednak ... nadal robię tak samo. Najważniejsze, żeby być konsekwentnym i zasady dostosować do rodzaju wydawnictwa i odbiorcy. Myślę, że że gdybym miała bardzo długi tekst z dużą zawartością merytoryczną, uwspółcześniłabym pisownię, a obok dała duże fotografie oryginału. Ale ja na ogół teksty wstawiam fragmentami prowadząc pewnego rodzaju swoją opowieśc/wędrówkę przez archiwalia rodzinne i dlatego pozostawiam je dokładnie w oryginale. Z drugiej strony jest mi łatwiej, bo to nie są rzeczy trudne w odbiorze (interesuje mnie właściwie tylko okres 1850-1914, wyjątkowo do 1939) i raczej w krótkiej formie (fragmenty listów, pocztówki, pamiętniki, notesy, zeszyty, rachunki itp.).
Poniżej podaję literaturę dotyczącą edytorstwa źródeł historycznych – może komuś się przyda.
I. Ihnatowicz, Nauki pomocnicze historii XIX i XX wieku, Warszawa 1990 (R. IV – Edytorstwo źródeł archiwalnych i bibliotecznych, s. 168-174).
J. Szymański, Nauki pomocnicze historii, Warszawa 2004 (R. XVI – Edytorstwo Historyczne, s. 691-701).
R. Loth, Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006.
M. Friedberg, Wydawanie drukiem źródeł archiwalnych. Metody i technika pracy edytorskiej, Warszawa 1963.
Poza tym są dwie instrukcje wydawnicze – podaję niżej (ta pierwsza jest chyba w sieci)
Instrukcja wydawnicza dla źródeł historycznych od XVI w. do połowy XIX wieku, pod. red. K. Lepszego, Wrocław-Warszawa 1953.
Ihnatowicz, Projekt instrukcji wydawniczej dla źródeł historycznych XIX i początku XX wieku, „Studia Źródłoznawcze”, T. 7, 1962, s. 99-123.
Literatura na temat edytorstwa źródeł historycznych jest bardzo obszerna.
I jeszcze coś
Wspomnę tu o książce, która zrobiła na mnie duże wrażenie:
Magdalena Mrugalska-Banaszak
Śledztwo w sprawie KRÓLA SMALCU. Życie codzienne rodziny Jezierskich na początku XX wieku w Poznaniu
Poznań 2008
Tekst wydawcy z czwartej strony okładki:
Tajemniczy zeszyt z pożółkłymi rachunkami...
To on stał się początkiem fascynującego śledztwa przeprowadzonego przez Autorkę, która tropiła slady zamożnej kupieckiej rodziny Jezierskich, począwszy od ostatnich dziesięcioleci XIX wieku. Tytułowy „Król smalcu”, Leon Jezierski, był właścicielem dobrze prosperującej ówcześnie firmy.
Bogactwo szczegółów dotyczacych dawnego Poznania i realiów codziennego zycia ich mieszkańców oraz nadzwyczaj ciekawe i pełne uroku fotografie pozwalaja Czytelnikowi niemal dotknąć tak niedawnej, a już historycznie zamkniętej przeszłości. Wiedza, wyobraźnia i talent narracyjny Autorki sprawiają, że książkę czyta się „jednym tchem”.
Pozdrawiam
Ewa
