Dubicki (bez daty źródłowej) - z ukraińską lub czeską, słowacką realizacją samogłoski rdzennej, niekiedy jako ucieczka hiperpoprawna od Dup-; od dąb .
Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999